Οι εμφανίσεις του τη σεζόν 2009/10 με τη φανέλα της Κρίσταλ Πάλας στην Τσάμπιονσιπ τράβηξαν αρκετά βλέματα ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ. Τελικώς η Γουίγκαν το καλοκαίρι του 2010 απέσπασε την υπογραφή του και με τους Λάτικς κατάφερε να κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του. Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να μεταγραφεί φέτος στην Τσέλσι. Ο λόγος για τον Βίκτορ Μόσες, του οποίου η ζωή βαδίζει πλέον σε όμορφα μονοπάτια εν αντιθέσει με την παιδική ηλικία του.
Την ιστορία του Μόσες παρουσίασε πρόσφατα η αγγλική Guardian, στην οποία ο μεσοεπιθετικός της Τσέλσι παραχώρησε συνέντευξη και διηγήθηκε τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε στη χώρα καταγωγής του, τη Νιγηρία. Η χριστιανική οικογένειά του αρκετά φτωχή, με τον πατέρα του να εργάζεται ως πάστορας και τη μητέρα του να τον βοηθάει. Οι διαμάχες ωστόσο μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων είχαν δυστυχώς μοιραία κατάληξη.
Σε ηλικία 11 ετών ο Μόσες έμαθε πως μετά από επίθεση στο σπίτι του και οι δύο γονείς του έπεσαν νεκροί. Εκείνη την ώρα ο μικρός Βίκτορ έπαιζε μπάλα στις αλάνες, όπου έμαθε και τα τραγικά νέα. Εκτός από το σοκ τον ειδοποίησαν πως επρόκειτο να είναι ο επόμενος στόχος, με αποτέλεσμα οι φίλοι του να τον φυγαδεύσουν σε μία κρυψώνα προκειμένου να καταλαγιάσουν τα πνεύματα.
Κάπου εκεί βρήκε τη λύση: να μεταναστεύσει ζητώντας άσυλο στην Αγγλία. Μία οικογένεια από το νότιο Λονδίνο ανέλαβε να τον μεγαλώσει. Σε ηλικία 11 ετών ο Μόσες έφτανε στην Αγγλία, σε έναν τόπο παντελώς άγνωστο για εκείνον, μακριά απ’ την πατρίδα του, σε ένα μέρος που δεν γνώριζε απολύτως κανέναν.
«Εκείνο το ταξίδι από τη Νιγηρία ήταν πολύ μεγάλο. Αυτό που θέλω είναι να μείνω δυνατός και να δουλέψω σκληρά για τον εαυτό μου είτε αυτό έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο είτε όχι. Θα πρέπει να ευχαριστήσω τον Θεό γι’ αυτό που είμαι σήμερα. Είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα και αν συνεχίσω στον ίδιο ρυθμό, ποιος ξέρει, μπορεί να παίξω στην Μπαρσελόνα μια μέρα», αναφέρει ο Μόσες.
Οι μνήμες του από εκείνα τα παιδικά χρόνια όταν έπαιζε μπάλα με τα υπόλοιπα φιλαράκια του στους δρόμους κάποιας νιγηριανής πόλης είναι ακόμα νωπές. «Δεν φορούσαμε καθόλου παπούτσια. Ήμασταν απλά ξυπόλητοι και όταν μία μικρή μπάλα έπεφτε στα πόδια μας εμείς ξεκινούσαμε και παίζαμε ποδόσφαιρο», θυμάται ο Μόσες, ο οποίος μετράει ήδη τρεις συμμετοχές με την Εθνική Νιγηρίας που ελπίζει να τη βοηθήσει να πάρει την πρόκριση στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής μετά το πρόσφατο 2-2 στο πρώτο ματς με τη Λιβερία.
«Όταν πήγα στη Νιγηρία την περασμένη εβδομάδα, όλοι έδειχναν πως υποστήριζαν την Τσέλσι. Ήταν κάτι πολύ όμορφο να δω οπαδούς της Τσέλσι στη Νιγηρία και να φωνάζουν το όνομά μου. Το ίδιο συνέβη κι όταν πήγα στη Λιβερία. Παντού στην Αφρική οι φίλοι του ποδοσφαίρου παρακολουθούν το πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ», επισήμανε.
Ο μεσοεπιθετικός της Τσέλσι δεν ξεχνάει φυσικά ποτέ τους αδικοχαμένους γονείς του, τους οποίους παρότι δεν τους έζησε αρκετά, τους θυμάται εντούτοις με πολύ αγάπη και νοσταλγία. «Είμαι σίγουρος πως όπου και να είναι αυτή τη στιγμή θα είναι περήφανοι για μένα. Θα κοιτάνε από ψηλά και θα είναι περήφανοι».
Επιμέλεια: Δημήτρης Βέργος
Twitter: @dimitrisvergos
Οtherside football 